Frederik, Fredje... Ik kan het nog steeds niet geloven. Het bericht van zaterdag zindert na. Toen ik je de laatste keer tegen kwam, toevallig bij kapper Kreatos. Jij naast mijn jongens in de kappersstoel. Tijd genoeg om bij te praten. Het gesprek was hartelijk. Zoals je was, lachend, volledig jezelf, praten en lachen met de kuiltjes in de wangen. Je vertelde over je kinderen, hoe fier je op hen was. Over je toekomstplannen in het buitenland maar ook over de minder mooie kanten. We hebben daar samen nog gelachen en herinneringen opgehaald. Je vertrok met een zoen, een knuffel en een "tot gauw". Die tot gauw zal er niet meer komen. Fredje toch. We gaan je hier missen in Aalst en omstreken. We zullen je nooit vergeten.

Ilse De Wolf- 10/02/2020