 | De heer Kristiaan Van Ingelgem Zeer geachte familie,
mijn oprechte deelneming bij het overlijden van Kris.
In het conservatorium van Brussel had ik twee jaar les van hem - praktische harmonie dus.
In 1980 haalde ik een eerste prijs voor dit vak met 91,5 %.
Opmerkelijk hierbij: mijn hoofdinstrument was viool; niet piano, orgel of clavecimbel.
Door dit zeer onverwachte succes kon ik het niet laten, hem persoonlijk te danken; ik ben dan spontaan bij jullie thuis opgedoken! (Eigenlijk doet men dat niet, zonder afspraak ergens met de deur in huis vallen… Maar ik was toen nog tamelijk onvolwassen! Jullie, Tineke en Maarten, waren noch heel klein!)
Veel belangrijker was datgene, wat ik bij Kris geleerd heb: ik heb er heel mijn loopbaan iedere dag de vruchten van geplukt.
We hadden een prima relatie. Ik herinner me, dat hij eens erg gefrustreerd was: ein docent notenleer wou Bach’s Mattheuspassie uitvoeren.
Het orkest had hij uit studenten samengesteld. Kris speelde een van de continuo-partijen.
Ik heb de uitvoering niet gehoord, ik had er ook geen zin in! Omdat Kris bij mij zijn beklag gedaan had: die docent had tijdens de repetitie’s zelf de recitatieven 'gezongen' (dit is belangrijk voor de inzetten van de koren). Hij had er de draak mee gestoken, ze zo lelijk mogelijk gezongen, het werk quasi belachelijk gemaakt. Geen enkel respect voor de muziek zelf, de inhoud…
Maar in die tijd liepen er in de conservatoria wel meer van dit soort docenten rond!
Sorry voor mijn wellicht foutief Nederlands; ik woon al 33 jaar in Duitsland, dan is dat onvermijdelijk.
Hartelijke groeten,
Raphaël De Vos
www.raphael-de-vos.de
|