 | Mevrouw Hildegard Feneberger Thomas, Père Noël, Michi,
Zéér mooie, dierbare herinneringen aan een super lieve 'mama en echtgenote'!
Ik heb het genoegen gehad om vele jaren 'mama Noël', zoals ik haar noemde, te mogen kennen.
Hoeveel uren! heb ik daar in de Botermelkstraat niet gespendeerd?
En nooit kwam je ongelegen, altijd blij om je te zien en met een 'gastvrijheid om U tegen te zeggen' werd je er ontvangen en in de watten gelegd. Niets bleek ooit teveel.
Onze ski-reis naar uw Oostenrijk, het verblijf daar bij 'de professor' in het ouderlijke huis..,de verhalen en gebruiken. En véél wijn en schnaps!.
Het skiën en het sleeën, de wandelingen door uw bergen met familie en Maxell..... zalig.
Ook later in je nieuwe huis net buiten Innsbruck, waar ik mijn nieuwe hond kreeg.. . De 'Pablo'
Later werd ik de klusjesman ten huize Botermelkstraat.
Telkens ik jouw naam op mijn telefoon zag verschijnen, wist ik het al :" joriske,zou je eens kunnen passeren? ik heb hier een probleem". Zeker mama Noël, ik kom af.
En dan ga je naar huis met teveel eieren, een volle maag van vanalles. En hier, neem dat ook nog mee!.
Wat een lieve vrouw.., je kon er ook geen nee tegen zeggen.
En hoe ouder je werd, hoe meer je op je eigen mama ging gelijken, zij had ook zo'n groot knuffelgehalte en deugenietoogjes.
Rust nu maar, je hebt het verdiend, en je ziel zal van over de Oostenrijkse bergen waken over iedereen die je liefhad.
Zoals je hier steeds waakte over iedereen dat niemand iets tekort kwam.
Merci mama Noël, dikke kus en knuffel.
Ik ga je nooit vergeten!
|